Art. 9. Statutu Akcji Katolickiej
Celem Akcji katolickiej jest pogłębianie formacji chrześcijańskiej oraz organizowanie bezpośredniej współpracy katolików świeckich z hierarchią kościelną w prowadzeniu misji apostolskiej Kościoła.
Akcja Katolicka realizuje swój cel przez:a) pogłębianie życia religijnego, moralnego, intelektualnego i kulturalnego oraz ukierunkowanie na zadania apostolskie,
pogłębianie życia religijnego, moralnego, intelektualnego i kulturalnego oraz ukierunkowanie na zadania apostolskie,
przenikanie wartościami ewangelicznymi życia społecznego,
zajmowanie stanowiska w sprawach publicznych Kościoła, a zwłaszcza reagowanie na zagrożenie wiary i moralności chrześcijańskiej,Obecnie często słyszymy, że jest „Wiosna Laikatu”. Do czynnej pracy w Kościele wezwał Sobór Watykański II oraz Ojciec św. Jan Paweł II. Który w liście do wiernych mówi o wielkiej roli i zadaniu wiernych w Kościele. To znaczenie laikatu już w poprzednich latach Kościół zauważał. Kwestie społeczne i i wskazania nad rozwiązywaniem tych spraw uzależniał także Ojciec św. Leon XIII, a później papież Pius X i Pius XI.
Obecnie często słyszymy, że jest „Wiosna Laikatu”. Do czynnej pracy w Kościele wezwał Sobór Watykański II oraz Ojciec św. Jan Paweł II. Który w liście do wiernych mówi o wielkiej roli i zadaniu wiernych w Kościele. To znaczenie laikatu już w poprzednich latach Kościół zauważał. Kwestie społeczne i i wskazania nad rozwiązywaniem tych spraw uzależniał także Ojciec św. Leon XIII, a później papież Pius X i Pius XI.
Właściwym twórcą Akcji Katolickiej jest Pius XI, który w roku 1930 aprobował statut Akcji Katolickiej, opracowany w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej.
Przed wojną Akcja katolicka w Polsce działała w czterech pionach: Katolickie Stowarzyszenie Mężów, Katolickie Stowarzyszenie Kobiet, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej.
W Polce od 1930 roku Akcja Katolicka rozwijała się bardzo intensywnie. II Wojna Światowa przerwała działalność Akcji Katolickiej, a po zakończeniu wojny, władze komunistyczne zabroniły wszelkiej działalności. Dopiero podczas audiencji Biskupów polskich w roku 1993, Ojciec św. Jan Paweł II, wezwał Biskup do wskrzeszenia stowarzyszenia świeckich pod nazwą AKCJA KATOLICKA.
W naszej parafii przygotowanie do zorganizowania Parafialnego Oddziału Akcji katolickiej trwało przez rok 1995/96. Zainteresowani spotykali się raz w miesiącu, zapoznawali się z założeniami tego Stowarzyszenia i możliwościami pracy w Kościele lokalnym.
W roku 1997, w uroczystość Chrystusa Króla, Arcybiskup Białostocki erygował Odział naszej Parafialnej Akcji katolickiej. Obecnie spotykamy się co miesiąc w piątki po drugiej niedzieli miesiąca. Omawiamy bieżące sprawy, a przez wygłaszane referaty formujemy swoją postawę katolika i Polaka.
Ojciec św. Jan Paweł II ceni i wiele spodziewa się po Akcji Katolickiej. Podczas spotkania na audiencji 26 kwietnia 2002 wygłosił przemówienie do zgromadzonych przedstawicieli Akcji Katolickiej.
Treść tego przemówienia podajemy poniżej.
Kościół potrzebuje żywej, silnej i pięknej Akcji Katolickiej
Najmilsi najmłodsi, młodzi i dorośli z Akcji Katolickiej!
Jest mi szczególnie miło przyjąć Was na specjalnej audiencji z okazji Waszego XI Krajowego Zjazdu.
Wasze Stowarzyszenie od początku miało w Białym Ojcu miarodajny punkt odniesienia.
Stosunek między Akcją Katolicką i Papieżem jest bardzo ścisły i z biegiem czasu się umocnił. Od samego początku bowiem Wasze Stowarzyszenie miało w osobie i nauczaniu Białego Ojca miarodajny punkt odniesienia dla swoich programów i swego działania. Ta więź ma charakter trwałej przyjaźni i znajduje ona wyraz w pewnych znaczących spotkaniach: corocznie, w Boże Narodzenie, najmłodsi z Akcji Katolickiej – Dzieci przychodzą złożyć mi życzenia, a co trzy lata widzimy się z okazji Waszego Krajowego Zjazdu – tak jak teraz, w tych pierwszych godzinach Waszego XI Krajowego Zjazdu.
Pozdrawiam specjalnie Kardynała Camillo Ruini, Przewodniczącego Włoskiej Konferencji Episkopaty i towarzyszących Wam Biskupów, pozdrawiam Panią Prezes Zarządu Krajowego, Panią Paolę Bignardi, Generalnego Asystenta Kościelnego, Mons. Francesco Lambiasi, innych Asystentów i Odpowiedzialnych. Pozdrawiam Was wszystkich, uczestników Zjazdu i wszystkich członków stowarzyszenia.
Wiem, że „tam jesteście”.
Z tej okazji pragnę przede wszystkim wyrazić Wam podziękowanie za Waszą miłość do Kościoła, który dzięki wierze uważacie za swoją rodzinę. Dzięki za Wasze zaangażowanie w codzienne życie wspólnot parafialnych. Wiem, że „tam jesteście”, także gdy Wasza obecność preferuje dyskretne sposoby włączania się w Lud Bozy w pokornej codziennej służbie.
Ta Wasza kościelna służba niech nie sprowadza się nigdy do czystego aktywizmu, ale niech będzie konkretnym znakiem tego współczucia, z jakim Pan pochyla się nad cierpieniami ubogich i żąda od każdego otwarcia serca na dramaty tych, którzy przezywają trudności.
Ukazujcie dojrzałe oblicze laikatu otwartego i twórczego.
Budujcie nadal w obrębie Ludu Bożego więzy komunii i dialogu: w radach duszpasterskich, w stosunkach z kapłanami i z innymi grupami i ruchami. Wasza słuzba będzie tym bardziej godna uznania, gdy potraficie ukazywać w sposób cichy i pogodny dojrzałe oblicze laikatu otwartego i twórczego.
Specjalne uznanie dla wszystkich spełniających w Akcji Katolickiej służbę na polu wychowania.
Dla realizacji tego celu jest ważne kształtowanie prawdziwych sumień chrześcijańskich poprzez bezpośrednią formację młodzieży i dorosłych, dzieci i osób starszych, rodzin i młodego pokolenia. W związku a tym jest mi bardzo miło wyrazić specjalne uznanie dla tych wszystkich spełniających w Akcji Katolickiej służbę na polu wychowania, starających się pomagać ludziom przez naukę, wysłuchanie, zrozumienie i wsparcie napomnieniem i przykładem. W historii Młodzieży Żeńskiej było znane motto: „ideał znaczy więcej od życia”. Specjalnie Wy, drodzy, czynni na polu tej formacji, umiejcie ukazywać najmłodszym piękno życia poświęconego, także dziś, ideałowi, jaki Chrystus stawia w Ewangelii.
wieccy razem z uprawnionymi pasterzami w codziennym trudzie ewangelizacji.
Pozwólcie mi skorzystać z tej okazji, żeby przekazać Wam pewne myśli, które tak bardzo leżą mi na sercu.
Najpierw więc chciałbym Wam powiedzieć, że Kościół nie może obejść się bez Akcji Katolickiej. Kościół potrzebuje grupy świeckich, którzy wierni swemu powołaniu i skupieni wokół uprawnionych pasterzy, będą gotowi dzielić z nimi codzienny trud ewangelizacji w każdym środowisku.
Jak napisali Wam niedawno Wasi Biskupi, „bezpośredni związek Akcji Katolickiej z diecezją i jej biskupem, włączenie się w misję Kościoła, świadome „oddanie się” własnemu Kościołowi i całej jego misji; przyjęcie za własne drogi, wyborów duszpasterskich, duchowości Kościoła diecezjalnego – to wszystko sprawia, że Akcja Katolicka nie jest jednym z wielu zrzeszeń kościelnych, ale darem Bożym i bogactwem dla wzrostu kościelnej komunii” (List Rady Stałej Episkopatu Włoch, z 12 marca 2002r.).
Świeccy ukazujący wielkość i radość życia chrześcijańskiego.
Kościół potrzebuje Akcji Katolickiej, gdyż potrzebuje świeckich gotowych poświęcać życie dla apostolstwa i tworzyć więź przede wszystkim ze wspólnotą diecezjalną, więź nadającą głębokie znamię ich życiu i ich drodze duchowej. Potrzebuje świeckich, którzy własnym doświadczeniem ukazywać będą, konkretnie i na co dzień, wielkość i radość życia chrześcijańskiego; świeckich, którzy będą upatrywać w chrzcie źródło swej godności, we wspólnocie chrześcijańskiej mieć będą swoją rodzinę jednej wiary, a w Pasterzu widzieć będą ojca, prowadzącego i wspierającego braci na drodze; świeckich, którzy nie zamkną swej wiary w prywatności, ale nie zawahają się wnosić fermentu Ewangelii w relacje społeczne i instytucje, w teren i nowe miejsca globalizacji, żeby budować cywilizację miłości.
„Duc in altum”, Akcjo Katolicka! Miej odwagę przyszłości.
Właśnie dlatego, że Kościół potrzebuje Akcji Katolickiej, żywej, silnej i pięknej, chcę powiedzieć jeszcze raz każdemu z Was: Duc in altum!
Duc in altum! Akcjo Katolicka! Miej odwagę przyszłości. Niech twoja historia, naznaczona świetlanym przykładem świętych i błogosławionych, jaśnieje i dziś wiernością Kościołowi i wymogom naszego czasu, z tą wolnością typową dla tego, kto daje się wieść natchnieniu Ducha i dąży do wielkich ideałów.
Bądź w świecie proroczą obecnością.
Duc in Altum! Bądź w świecie proroczą obecnością, promując często zapomniane, a przeto tym pilniej potrzebne wymiary życia, jak życie wewnętrzne i milczenie, odpowiedzialność i wychowanie, darmowość i służba, umiarkowanie i braterstwo, nadzieja przyszłości i miłość życia. Działaj skutecznie, żeby dzisiejsze społeczeństwo odzyskało poczucie człowieczeństwa i jego godności, wartości życia i rodziny, pokoju i solidarności, sprawiedliwości i miłosierdzia.
Miej pokorną śmiałość utkwić wzrok w Jezusie.
Duc in altum! Miej pokorną świadomość utkwić wzrok w Jezusie, żeby z Niego wychodziła twoja autentyczna odnowa. Tak będzie ci łatwiej odróżnić to, co konieczne, od tego, co jest owocem czasu i przeżyjesz pożądaną odnowę jako wydarzenie Ducha, który uzdolni cię do pójścia także trudnymi drogami opuszczenia i oczyszczenia i tak doświadczyć piękna nowego życia, jakiego Bóg nie omieszka dać tym, którzy Mu się zawierzają.
Nie lękaj się! Należysz do Kościoła.
Akcjo Katolicka, nie lękaj się! Należysz do Kościoła i jesteś w sercu Pana, który wciąż kieruje twoje kroki ku nigdy nieogarnionej i nigdy nieprzewyższonej nowości Ewangelii.
Wiedzcie, że Papież Was wszystkich, należących do tego chwalebnego Stowarzyszenia, wspiera na tej drodze modlitwą, a zachęcając gorąco do wytrwania w przyjętych zobowiązaniach wszystkim Wam z serca błogosławi.
